Wilgoć kapilarna jest jednym z najczęstszych problemów wśród starych budynków. Posiadają one niestety słabą odporność na przepuszczanie wody, która podciąga z gruntu i wędruje do góry. Powoduje to niszczenie tynków zewnętrznych poprzez ich rozwarstwienie. Często pojawiają się też na ich powierzchniach: pleśń oraz sole, które generują nieprzyjemny zapach. Na szczęście istnieją metody, które z powodzeniem radzą sobie z wilgocią kapilarną.
Metoda iniekcji
Skuteczna walka z wilgocią kapilarną polega na odtworzeniu hydroizolacji poziomej w danym budynku. Służy do tego metoda iniekcji, która dzięki wpuszczeniu specjalnego środka chemicznego w strukturę ścian krystalizuje zawartą w niej wodę i blokuje wszelkie podciąganie ku wyższym warstwom. Ten sposób usuwania wilgoci kapilarnej składa się z kilku następujących po sobie etapów :
- Etap pierwszy. Na samym początku należy oczyścić mury, które zostały przeznaczone do remontu. Należy również dokładnie skuć tynki na wysokości 80 centymetrów powyżej linii zawilgocenia, czyli tam, gdzie jest już widoczna szkodliwa działalność wilgoci. Wszelkie uszkodzenia lub fugi powinno się naprawić za pomocą zaprawy uszczelniającej.
- Etap drugi. W kolejnym kroku należy wywiercić otwory iniekcyjne, którymi będzie aplikowany specjalny środek chemiczny. Wiercenia powinno się wykonać w odległości około 13 cm od siebie pod kątem 45°. Średnica otworów musi wynosić od 8 mm do 14 mm i sięgać do ¾ grubości remontowanej ściany. Linia wykonywanych wierceń powinna znajdować się około 10 cm powyżej uszkodzonej izolacji poziomej. Należy również zwrócić uwagę, że ostatni otwór w murze powinien znajdować się nie dalej niż 10 cm od krawędzi oraz nie bliżej niż 5 cm od krawędzi. W przypadku wystąpienia wyjątkowo dużego zawilgocenia dopuszcza się wykonanie drugiego rzędu otworów, który jest usytuowany naprzemiennie względem pierwszej warstwy.
- Etap trzeci. W tym kroku aplikuje się specjalny płyn chemiczny, który ma zadanie stworzyć nową warstwę izolacyjną. Preparat składa się z cementu portlandzkiego, aktywatora krzemieniowego oraz wody. Przed aplikacją należy dokładnie oczyścić wywiercone wcześniej otwory oraz wstawić specjalne lejki, przez które aplikuje się właściwy preparat. Osadzenie lejka powinno się uszczelnić klejem montażowym, dzięki czemu można uniknąć nadmiernego wycieku środka chemicznego z otworów. Wlewanie płynu odbywa się grawitacyjnie w ilości odpowiadającej objętości wykonanych otworów. W ciągu 48 godzin preparat powinien wchłaniać się w remontowany mur i poprzez krystalizację blokować wędrówkę wilgoci do wyższych partii danej ściany. Ważne jest, że temperatura podłoża oraz muru powinna wynosić co najmniej 5 °C, aby metoda iniekcji przyniosła spodziewane efekty.
- Etap czwarty. Remontowany mur po procesie aplikacji środka chemicznego powinien schnąć przez około 3 tygodnie, aby wszelka wilgoć mogła z niego odparować. Dopiero po tym okresie można uzupełnić otwory za pomocą masy uszczelniającej.
Podsumowanie
Metoda iniekcji krystalicznej sprawdza się bardzo dobrze w walce z wilgocią kapilarną. Jest to powszechnie używana metoda, która nadaje się do osuszania ścian każdego rodzaju. Obowiązuje zasada, że im większa wilgotność ściany, tym iniekcja jest skuteczniejsza. Prace remontowe przy zastosowaniu tej metody przeprowadzane są bardzo szybko, ponieważ nie trzeba naruszać konstrukcji fundamentów danego budynku. Uznaje się też, że obecnie metoda iniekcji jest jedną z najtańszych i najbardziej ekologicznych na rynku.
