Psychologowie są zgodni, co do tezy, że relacja z opiekunem odgrywa ogromną rolę w życiu każdego człowieka. Jakość tej relacji przekłada się na dalsze funkcjonowanie, a ewentualne nieprawidłowości w tej sferze objawiają się poprzez szereg zróżnicowanych dysfunkcji psychicznych. Tym pierwotnym opiekunem jest najczęściej matka, która nawiązuje już zalążek więzi z dzieckiem i niepowtarzalny kształt relacji od poczęcia.
Co kształtuje przywiązanie?
Najważniejsza w postawie matki jest jej obecność oraz adekwatne reakcje na potrzeby swojego dziecka, które budują w nim poczucie bezpieczeństwa. Otrzymując opiekę oraz wsparcie, uczy się, że jego uczucia są ważne i zawsze, gdy tego potrzebuje, matka pojawia się na horyzoncie. Z tego powodu rodzice powinni być wyczuleni na bliskość i obecność przy dziecku. Wykształcenie we wczesnym okresie życia dziecka przywiązania, skutkuje tym, że dziecko z biegiem czasu odczuwa powoli potrzebę na samodzielne eksplorowanie otoczenia ze świadomością, że w każdym momencie może zwrócić się o pomoc do swojej matki i tę pomoc otrzymać.
Jak przygotować dziecko na dłuższą rozłąkę z rodzicem?
Konieczność rozłąki podyktowana jest różnymi przyczynami – może to być wizyta w szpitalu, czasem matka po prostu przechodzi kolejny poród czy wrócić do pracy.
Na początek należy zaobserwować zachowanie dziecka spowodowane krótką nieobecnością ( zakupy, wizyta u koleżanki). Jeśli dziecko po powrocie rodzica reaguje naturalnie, czyli podbiega, cieszy się przytula, to jego zachowanie jest w normie. Kiedy dziecko nie chce podejść do rodzica, płacze lub nie okazuje nim zainteresowania, to może to świadczyć o zaburzeniu więzi i wtedy wskazana byłaby wizyta u psychologa dziecięcego, który zdiagnozuje sytuację i wskaże właściwe dla sprawy zasady postępowania.
W przypadku prawidłowych zachowań dziecka, należy je powoli oswajać z dłuższym wyjazdem rodzica, poprzez krótkie lub dłuższe nieobecności – metoda małych kroków pozwoli uniknąć szoku związanego z nagłą nieobecnością rodzica. Warto jasno komunikować dziecku adekwatnie do jego rozwoju o tym, że się wychodzi i kiedy się wróci. Bardzo ważne jest przestrzeganie złożonych obietnic, by dziecko odczuwało pewność, co do usłyszanych słów. Aby przyzwyczajać dziecko do rozłąki z rodzicem, warto oddawać je pod opiekę dziadków lub bliskich osób, w których towarzystwie dziecko czuje się bezpieczne. Jeśli taki etap przygotowawczy nie przekonuje rodziców lub budzi obawy, można zwrócić się o pomoc do psychologa dziecięcego, który podczas wizyty udzieli wskazówek, jak przeprowadzić dziecko przez dłuższą rozłąkę z rodzicem.
Inspirowane: Rodziceidzieci.com – psychiatra dziecięcy
